АБУ ҲАНИФА РОҲМАТУЛЛОҲИ АЛАЙҲНИНГ МАШҲУР ШОГИРДЛАРИ
Abstract
Абу Ҳанифанинг раҳматуллоҳи алайҳи шогирдлари нафақат унинг фиқҳини ёйишда балки ақидасини ҳам ҳозирги кунимизгача етиб келишига катта ҳисса қўшганлар[1]. У кишининг шогирдлари ботил эътиқодлиларга раддия бериш мақсадида ақида бўйича биринчилардан бўлиб баҳс олиб борганлар. “Маноқиб ал-Кардарий” асарида Холид ибн Зайд Умарийдан шундай ривоят қилинган: “Абу Ҳанифа, Абу Юсуф, Имом Муҳаммад, Зуфар ва Ҳаммод ибн Аби Ҳанифа инсонларга калом илми билан раддия берардилар, яъни ўз мухолифларини мулзам қилардилар”.
[1] Биринчи бобнинг иккинчи параграфида бу борада батафисл маълумот берилган.
References
Алимов У. Суннат ва Ҳадис. – Тошкент. Шарқ, 2012.
Шайх Абдулазиз Мансур. Қуръони Карим маъноларининг таржима ва тафсири. –Тошкент.ТИУ,2007.
Шайҳ Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф. Олтин силсила. Ҳилол нашр. 2013.
Шайҳ Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф. Ҳадис ва Ҳаёт.Тошкент-2008.
Бухорий. Ал¬жомеъ ас¬саҳиҳ. – Қоҳира. Доруш¬шаъб, 1987.
Абу Довуд. Сунан. – Байрут. Дорул китаб ал¬арабий, 1346 ҳ.
Муслим. Ал¬жомеъ ас¬саҳиҳ. –Байрут. Дорул жайл, 1989.
Ибн Можа. Сунан. – Байрут. Дорул фикр. 2001.
Табарий М. Тарихул умами вал мулук. –Муҳсиния. 1988.
Зойфуллоҳ Роҳийлий. Имом абул Ҳасан Дорақутний ва осоруҳул илмийя. –PDF. Вариант 2000.
Байҳақий. Сунани кубро. –Ҳайдаробод. Низомия, 1344 ҳ.
Муҳаммад ибн Абдулғани. Аълом. –Байрут. Дорул илм.1980.
Самъоний. Ансоб. –Ҳинд. Доиратул маъориф.1385 ҳ.
Ибн Касир. Албидоя ван Ниҳоя. –Байрут. Мактабатул маъориф.1966
Хатиб Бағдодий.Тарихи Бағдод. –Байрут. Дорул кутубул арабий.1980.
